Μάντισον, Ουισκόνσιν
Οι διαταραχές ύπνου μπορεί να αποτελούν πρώιμη ένδειξη της νόσου Αλτσχάιμερ, σύμφωνα με αμερικανική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Neurology.
Προηγούμενες μελέτες είχαν παράξει ενδείξεις ότι ο διαταραγμένος ή ανεπαρκής ύπνος μπορεί να επηρεάσει την εκδήλωση ή την πρόοδο της νόσου Αλτσχάιμερ με διάφορους τρόπους, μεταξύ άλλων αυξάνοντας τη συσσώρευση των πλακών β-αμυλοειδούς στον εγκέφαλο. Αυτό συμβαίνει, επειδή ο εγκέφαλος «καθαρίζει» από αυτές τις τοξικές ουσίες στη διάρκεια του ύπνου.
Στη νέα μελέτη, οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής και Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν στο Μάντισον, με επικεφαλής την αναπληρώτρια καθηγήτρια Μπάρμπαρα Μπέντλιν, έθεσαν υπό ιατρική παρακολούθηση 101 ανθρώπους, κατά μέσο όρο 63 ετών, οι οποίοι δεν είχαν προβλήματα μνήμης ή νοητικής συγκέντρωσης. Θεωρούνταν, όμως, ότι ανήκαν σε ομάδα αυξημένου κινδύνου, είτε επειδή κάποιος εκ των γονέων τους είχε νόσο Αλτσχάιμερ, είτε επειδή οι ίδιοι διέθεταν το γονίδιο ΑpoΕ, που αυξάνει τον κίνδυνο για την εν λόγω ανίατη νευροεκφυλιστική πάθηση.
Οι επιστήμονες έλαβαν από όλους τους συμμετέχοντες δείγματα εγκεφαλονωτιαίου υγρού, το οποίο αναλύθηκε για την παρουσία βιοδεικτών που σχετίζονται με τη νόσο Αλτσχάιμερ.
Οι άνθρωποι που είχαν χειρότερη ποιότητα και περισσότερα προβλήματα ύπνου και ένιωθαν υπνηλία την επόμενη ημέρα, είχαν αυξημένη παρουσία των πρωτεϊνών β-αμυλοειδούς και Ταυ, βλάβες στα εγκεφαλικά κύτταρα και φλεγμονή.
Οι ερευνητές εξηγούν ότι είναι σημαντικό να μπορεί να εντοπιστούν έγκαιρα οι άνθρωποι που κινδυνεύουν περισσότερο από νόσο Αλτσχάιμερ, έτσι ώστε με τις κατάλληλες αλλαγές στη ζωή τους ή φαρμακευτικές παρεμβάσεις να καθυστερήσει η έναρξη των συμπτωμάτων.
Όμως, διευκρινίζουν ότι δεν είχαν όλοι οι άνθρωποι με προβλήματα ύπνου ενδείξεις νόσου Αλτσχάιμερ. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι που πάσχουν από αποφρακτική υπνική άπνοια, δεν είχαν τέτοιους βιοδείκτες κινδύνου.
«Παραμένει ασαφές αν ο ύπνος επηρεάζει την εξέλιξη της νόσου ή αν, αντίστροφα, η νόσος επηρεάζει την ποιότητα του ύπνου. Χρειάζεται περισσότερη έρευνα πάνω στη σχέση μεταξύ του ύπνου και των σχετικών βιοδεικτών», καταλήγει η Δρ Μπέντλιν.
